De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) meldt deze vooruitgang en is opgetogen met de uitslag. De toename is immers groter dan elders in de wereld.
De gezonde levensverwachting wordt uitgedrukt in een cijfer dat het aantal jaren uitdrukt waarin een individu naar verwachting in gezonde toestand zal leven. In 2000 stond dat voor Afrika nog vast op 46 jaar, maar in 2019 is dat dus gestegen naar 56 jaar.
Betere kindergeneeskunde, minder infectieziekten
De stijging tussen 2000 en 2019 is er vooral door een verbetering van de basisgezondheidsdiensten en toegenomen inspanningen wat betreft kindergeneeskunde. Verder is er ook vooruitgang geboekt op het vlak van het voorkomen van infectieziekten, onder meer door een betere screening op hiv, tbc en malaria sinds 2005.
De globale levensverwachting wereldwijd is 64 jaar, daarmee zit Afrika nog wel onder het globale gemiddelde
De globale levensverwachting wereldwijd is 64 jaar, waarmee Afrika nog wel onder het globale gemiddelde zit. Het rapport waarschuwt ook dat de verwoestende impact van covid-19 in Afrika de winst die in 2019 kon worden opgetekend, opnieuw negatief zou kunnen beïnvloeden.
Diabetes
De vooruitgang die op vlak van infectieziekten werd gemaakt, werd wel wat tenietgedaan door de enorme stijging van het aantal Afrikaanse patiënten met hoge bloeddruk en diabetes. Voor deze laatste twee niet-overdraagbare aandoeningen staan preventie-campagnes en behandelingen nog in de kinderschoenen.
Toch is arts Matshidiso Moeti, regionaal directeur voor de WHO in Afrika heel tevreden met de stijging van de levensverwachting met 10 jaar. “Het is een bewijs dat er een grote drive is in Afrika om de gezondheidszorg te verbeteren, dat mensen gezonder leven en meer welzijn ervaren. Het wijst er ook op dat meer mensen toegang hebben tot gezondheidsdiensten en dat preventiecampagnes aanslaan.”
Donaties
Moeti herinnert overheden eraan om voldoende te blijven investeren in een belangrijk iets als de volksgezondheid. Volgens de WHO ondersteunen de meeste Afrikaanse overheden minder dan de helft van het nationale gezondheidsbudget zelf, waardoor er vaak grote hiaten zijn in de budgetten die niet altijd aangevuld worden door externe donaties.
Alleen Algerije, Botswana, Kaapverdië, Eswatini, Gabon, de Seychellen en Zuid-Afrika doen zelf een financiële bijdrage die hoger ligt dan 50% van het nationale gezondheidsbudget.
