-Rome- Andrea Grillo is al lang een van de meest controversiële figuren in de liturgische wereld. Als theoloog en expert op het gebied van sacramenten staat hij bekend om zijn vooruitstrevende standpunten en zijn invloedrijke rol bij het opstellen van documenten zoals Traditionis Custodes , die het gebruik van de traditionele Latijnse Mis aan banden legden. Actief als columnist en op sociale media, roept zijn kritiek op de liturgische traditie en vormen van volksvroomheid steeds meer weerstand op, ook in het Vaticaan.
Andrea Grillo is een Italiaanse professor aan het Pauselijk Atheneum van Sant’Anselmo in Rome. Hij heeft een artikel geschreven waarin hij de eucharistische theologie van de zalige Carlo Acutis bekritiseert. Hij noemt deze theologie ouderwets, obsessief en theologisch armzalig. Hij hekelt de “arme eucharistische opvoeding” die wordt gepromoot door volwassenen die, zo zegt hij, Carlo een vertekende visie op wonderen opleggen en de ware kerkelijke betekenis van de eucharistie negeren.
In zijn laatste artikel lanceert Grillo scherpe kritiek op de eucharistische theologie die verspreid wordt via de figuur van de zalige Carlo Acutis, die hij onevenwichtig, reductionistisch en theologisch regressief vindt. Hij vraagt zich af hoe het mogelijk is dat, na meer dan zeventig jaar liturgische en ecclesiologische vernieuwing in de kerk, een spiritualiteit die gericht is op eucharistische wonderen in plaats van op de kerkelijke communie en de feestelijke waarde van het sacrament, als voorbeeld kan worden gesteld aan jongeren.
De Italiaanse theoloog onderzoekt zorgvuldig de teksten die de digitale uiteenzetting van de “Eucharistische wonderen” weergeven, gepromoot door de Vereniging Carlo Acutis en die bijdragen bevatten van kardinaal Angelo Comastri, monseigneur Raffaello Martinelli en pater Roberto Coggi. Volgens Grillo presenteren deze teksten een visie die losstaat van de postconciliaire theologische ontwikkeling, gekenmerkt door een infantiele en apologetische spiritualiteit, die duidelijkheid mist en een zorgwekkend gebrek aan kerkelijke betekenis.
Hij bekritiseert bijvoorbeeld Comastri omdat hij zijn tekst begint met een persoonlijke anekdote die weinig bijdraagt aan het onderwerp, of Martinelli omdat hij beweert dat eucharistische wonderen een “gelegenheid” kunnen zijn om over geloof te spreken, zonder de eucharistie als sacrament van eenheid te behandelen. Bovendien wijst hij erop dat Coggi verouderde leerstellige formules gebruikt die de liturgische ontwikkelingen na het Tweede Vaticaans Concilie negeren en die volgens hem het eucharistisch mysterie schromelijk vereenvoudigen. Voor Grillo weerspiegelt dit alles een verdraaide catechese die zich richt op het spectaculaire, het zintuiglijke en het buitengewone en voorbijgaat aan wat voor hem het authentieke eucharistische “wonder” is: de opbouw van het Lichaam van Christus, de kerk.
Andrea Grillo betoogt dat Carlo niet verantwoordelijk is voor deze bevooroordeelde visie, maar eerder de volwassenen om hem heen die, zowel tijdens zijn leven als na zijn dood, zijn figuur hebben gebruikt om een theologie te promoten die vreemd is aan de geest van Vaticanum II. Hij stelt dat wat werkelijk schandalig is, niet de devotie van de jongeman is, maar de manipulatie van zijn boodschap door degenen die hem een meer solide en kerkelijke theologische vorming hadden moeten bieden. Het tonen van eucharistische wonderen is verre van een bewijs van heiligheid, maar wordt zo een symptoom van een diepgaande “eucharistische miseducatie”.
De Italiaanse theoloog concludeert dat deze verdraaiing niet als voorbeeld kan dienen voor de christelijke jeugd van vandaag. Daarmee riskeert men een geloof te presenteren dat gebaseerd is op verwondering in plaats van op actieve deelname aan het sacramentele en gemeenschapsleven. Voor Grillo verhult de cultus van het wonderbaarlijke, gepromoot in naam van Carlo Acutis, de essentie van het christelijk mysterie: de eenheid tussen het sacramentele lichaam en het kerkelijke lichaam.
Munilla bekritiseert Grillo
Zoals verwacht wordt het artikel van Andrea Grillo binnen de kerk bekritiseerd en bestreden. Een van de stemmen die zich verhief tegen deze aanval op eucharistische wonderen en de zalige Acutis, die binnenkort heilig verklaard zal worden, was die van bisschop José Ignacio Munilla, bisschop van Orihuela-Alicante, in de Spaanse media. De Spaanse prelaat vindt het onvoorstelbaar dat Grillo zo’n artikel publiceert. Hij stelt dat de Italiaan gekenmerkt wordt door een rationalistische theologie die niet accepteert dat God, soms bovennatuurlijk, ingrijpt in de geschiedenis wanneer hij dat wil.
