-HILVERSUM- Pastoor Dresmé werkt sinds 1997 fulltime voor de katholieke kerk. In 1997 is hij gewijd als priester. Hij is naast pastoor van de Vituskerk ook nog pastoor van acht andere kerken, dus veel vrije tijd heeft hij niet. In 2014 ontving hij in een erespeld van Hilversum na zijn cruciale rol die hij had bij de MH-17 ramp. Hij was degene die iedereen samenbracht om het grote verdriet te verwerken en hij speelde een belangrijke rol bij de realisatie van het MH17-monument in het Dudokpark. Naast de erespeld, mocht hij op 29 December 2016 de prijs ‘Hilversummer van het jaar’ in ontvangst nemen.
Kerst
De periode rondom Kerst kan als de drukste tijd van het jaar worden beschouwd voor pastoor Dresmé. “Er zijn twee soorten druk: druk in je agenda en druk in je hoofd. En dat laatste moet je niet toelaten, daar word je heel ongelukkig van. Het mooie is dat tijdens kerst iedereen samen komt in de kerk. Dan zeg ik weleens: u zou elkaar ook niet uitgekozen hebben, want iedereen heeft een ander karakter en sommige hebben botsende karakters. Dat hoort er allemaal bij, maar dan hoeven we elkaar de koppen niet in te slaan. We hoeven ook niet de hele dag met elkaar te zoenen, maar je kunt wel in vrede en met respect met elkaar omgaan. Hier in de kerk komen mensen niet samen omdat ze elkaar hebben uitgekozen, maar ze komen hier, omdat ze God hebben uitgekozen. En dat geeft een gevoel van samenhorigheid.”
De zeven sacramenten
Het katholieke geloof kent vele rituelen waaronder de zeven sacramenten. “We hebben zeven sacramenten in de katholieke kerk. Dat zijn zeven geconcentreerde momenten waar wij heel bijzonder beleven dat er twee werelden samen komen. Het zijn de tekens die de werkelijkheid symboliseren van één Heer die dichtbij komt. De uitvoering van de sacramenten versterkt de band met God. Je wil mensen de kracht geven dat God dicht bij hen is. Een priester kan worden gezien als een soort bemiddelaar tijdens het uitvoeren van deze sacramenten. Als ik bij mensen een ziekenzalving (een van de sacramenten die een priester uitvoert als iemand ongeneeslijk ziek is) de handen opleg die heel ernstig ziek zijn, zeg ik weleens doe je ogen maar dicht, het gaat niet om ons het gaat om het contact te maken met Christus. Mijn handen staan in dienst van het werk van God. Dus als ik eet zijn ze van mij en als ik in de kerk sta of als ik een ziekenzalving uitvoer dan zijn ze van Christus. Zo voelt dat ook voor mij.”
Verandering
Er is veel veranderd sinds pastoor Dresmé besloot zich fulltime in te zetten voor de katholieke kerk. “Bij godsdienst gaat het over de kern wat mensen beweegt. Dit is altijd al zo geweest. Materiële omstandigheden veranderen in de loop der jaren, maar het gevoel niet. Liefde, strijd, teleurstelling, dood, ziekte, blijdschap en geluk dat zijn dingen die altijd spelen in mensenlevens. In welke tijd dan ook, alleen de vormgeving veranderd. Er is een hele lange periode geweest dat het geloof dusdanig vanzelfsprekend was. Dat is nu over. De wetenschap is gekomen, mensen werden veel meer autonoom. Men is veel meer eigen keuzes gaan maken, waardoor het veel meer aankomt op de waarde van de boodschap van het geloof. Met alle respect voor de wetenschap en voor de verworvenheden van de samenleving, maar het belangrijkste blijft hetgeen wat mensen bijeenhoudt. Dat is meeleven bij blijdschap en dat is kracht bij ziekte en troost bij verdriet. Dat blijft altijd de boodschap en die moet helder zijn. En dat probeer ik op basis van de verhalen uit de bijbel te verduidelijken.”
MH-17 ramp
Op 17 Juli 2014 wordt Nederland opgeschrikt doordat het toestel MH-17, die vanaf Luchthaven Schiphol naar Bali vloog, werd geraakt door een luchtdoelraket boven Oekraïne. Alle inzittenden overleefden de crash niet. Hilversum verloor vijftien inwoners door deze ramp, de impact was hierdoor groot. Wanneer het gespreksonderwerp richting de MH-17 leidt krijgt de pastoor kleine maar duidelijke tranen in zijn ogen. Dit symboliseert tevens zijn emotionele betrokkenheid bij Hilversum en bij zijn vak. “Bij de MH-17 heb ik gemerkt hoe belangrijk collectiviteit is bij zo’n verschrikkelijke gebeurtenis. Het is te veel verdriet om alleen te verdragen, je hebt elkaar absoluut nodig. Zo hebben we er samen voor een prachtig monument ter nagedachtenis aan de MH-17 gezorgd. Met 1800 man in de kerk hebben we samen de doden herdacht. Zo kun je ook zien wat de kracht van de rituelen is, zo valt uitvaart onder de zeven sacramenten. Daar klamp je dan met ze allen aan vast. Door de rituelen kun je de gebeurtenis buiten jezelf plaatsen, anders overleef je het niet. De dood verbindt niet op zichzelf, maar het leven wat je daarna met ze alle probeert te vinden en door het verdriet een plek te geven dat verbindt wel.” Belangrijk om te weten is dat bij de herdenkingen die Pastoor Dresmé leidde er meer mensen ongelovig waren dan wel gelovig. “Bij zulke gebeurtenissen spreek ik inderdaad niet over God, maar over het verdriet, de pijn, de boosheid en over het zoeken naar kracht, maar mijn kracht krijg ik van God, waardoor tegelijkertijd God sterk aanwezig is bij zo’n toespraak.”
