De oude naam werd vaak fout geïnterpreteerd en riep deels negatieve associaties op, aldus een pauselijk schrijven. Het Vaticaan publiceerde het zogenaamde Motu Proprio ‘L’esperienza storica’ (De geschiedkundige ervaring) gisteren. Er verandert niets aan de structuur en aard van het archief.
De oorspronkelijke Latijnse naam ‘secretum’ was een verwijzing naar de privébibliotheek van de Pausen. Veel mensen zijn zich hier tegenwoordig echter niet meer van bewust. Zelfs bij sommige cultureel belangrijke instellingen had het vooroordeel zich verspreid, het ging over geheime zaken, waartoe slechts aan een enkeling toegang wordt verleend. In het Vaticaanse archief is echter juist het tegenovergestelde het geval, aldus Franciscus.
Hij verwijst ook naar de opening van de archieven uit het Pontificaat van Pius XII. (1939-1958). De relevante documenten worden op 2 maart beschikbaar gesteld voor onderzoek door derden. De nieuwe naam benadrukt de nauwe band tussen de Heilige Stoel en de archieven, aldus de Paus. De Vaticaanse archieven worden beschouwd als een van de grootste en belangrijkste ter wereld. Het bevat ongeveer 85 kilometer aan boekenkasten vol documenten uit bijna elke cultuur ter wereld.
Het historische archief van de Pausen heette eerst ‘Archivum Novum’ (nieuw archief) en later ‘Archivum Apostolicum’ (Apostolisch Archief). De naam ‘Archivum Secretum’ (Geheim Archief) ontstond rond het jaar 1646.
Het archief werd in 1881 voor het eerst geopend voor wetenschappers van over de hele wereld. Tussen de 17e en 19e eeuw stelden archivarissen van het Vaticaan al Pauselijke documenten ter beschikking aan wetenschappers.
In het Pauselijk besluit van maandag wordt onder meer de Duitse filosoof Gottfried Wilhelm von Leibniz geciteerd. Hij schreef in 1702 dat de Vaticaanse archieven in zekere zin kunnen worden opgevat als de “Centrale Archieven van Europa”.
Foto: Pixabay
