Na de eerste echte Synodale vergadering dit weekeinde in Duitsland uit de Aartsbisschop van Keulen een vernietigend oordeel: “Al mijn angsten zijn uitgekomen. Het is moelijk te zien waar het nog om gaat in de RK Kerk”. De Kardinaal is ervan overtuigd dat het nú aan de Bisschoppen is.
-KEULEN- (ADN) De Katholieke Kerk in Duitsland maakt zich grote zorgen. Een van de grootste en machtigste Kerken, wereldwijd, lijkt in verval. Het grondgebied van Duitsland is verdeeld in zeven kerkprovincies, die de naam dragen van het betreffende Aartsbisdom. Binnen deze zeven Kerkprovincies zijn 27 Bisdommen gelegen; zeven Aartsbisdommen en 20 Suffragane Bisdommen.“We moeten de schatten van het geloof herontdekken en in onze tijd vertalen.”
Kardinaal Rainer Maria Woelki
Precies tien jaar na het eerste grote misbruikschandaal bij onze Oosterburen en een groeiend protest onder de, met name vrouwelijke Parochianen vanwege hun rol in de Kerk, houdt men nu een Synode: Waar staan wij en waar willen wij heen in een snel seculerende samenleving? De top van de Duitse Katholieke Kerk met Kardinaal Marx en Bisschop Bode, respectievelijk voorzitter en vice-voorzitter van de Kerk willen een andere koers. Marx is tevens adviseur en vertrouweling van Paus Franciscus. ADN-presse sprak de man van het behoudende ‘kamp’ Kardinaal Woelki en die maakt zich grote zorgen.
Protestantse vormen
“Er was intensieve discussie en controverse op de eerste echte vergaderdag dit weekeinde, maar over het algemeen zijn al mijn angsten bewaarheid. Mijn grote bezorgdheid dat de aard van de Kerkelijke constitutie en de samenstelling van deze Synode een protestants- kerkparlement effectief zal implementeren, is gerechtvaardigd gebleken. Er is aangetoond dat de ecclesiologische grondslagen van de Kerk niet langer Heilig en relevant zijn. Kortom, een begrip van een Kerk die protestantse vormen aan gaat nemen. Dit maakt het moeilijk om te zien waar de Katholieke Kerk straks echt voor staat”, aldus de Kardinaal
De synodale vergadering wekte de indruk dat de kerk gepolitiseerd en geprotestantiseerd moest worden. Wat raadt u gewone gelovigen aan om in hun Parochies te doen? Hoe moeten zij ermee omgaan?
“Het is inderdaad een grote moeilijkheid. Het zal van ons Bisschoppen afhangen. Het zal belangrijk zijn dat wij onze verantwoordelijkheid nemen en houden, waartoe wij bij onze wijding werden opgeroepen. Het zal een kwestie zijn van het doorgeven van het Apostolische, dat aan ons werd doorgegeven en nog meer getuigen van het geloof en de leer van de Kerk. Alleen omdat velen vandaag de dag moeite hebben met het geloof van de Kerk of het niet begrijpen, kunnen wij niet zeggen dat geloof en leer verkeerd zijn of niet langer relevant zijn voor een moderne, democratische samenleving. Zo kan het niet zijn.”
Bisschop Gerber rapporteerde over de ervaring in de werkgroepen, volgens welke theologie en traditie van ondergeschikt belang zijn voor velen die hier deelnemen. Wat kun je als Bisschop doen om het bewustzijn van het belang van theologie en traditie te vergroten?
“Dat is natuurlijk een grote moeilijkheid. De moeilijkheid is dat velen gewoon niet meer weten wat de Kerk is. Dat het ook ‘van boven’ is. De Kerk is ook een menselijke samenleving, maar heeft een Goddelijke dimensie. Beide dimensies werken op elkaar in. De Kerk is hiërarchisch gesticht. Er is niet het ‘oogniveau’ dat hier vaak wordt gepropageerd dat alles hetzelfde maakt. Als Bisschop heb ik een andere ordening, een andere autoriteit, die mij in de traditie van de Apostelen plaatst en mij aan de Kerk als geheel toewijst om verantwoordelijk te zijn voor het leiderschap en de Heiliging van de Kerk. In dit opzicht kunnen wij niet eenvoudig aan de Kerk denken in moderne, democratische, republikeinse wijzen van denken. De Kerk is inderdaad ‘sui generis’ (enig in zijn soort -red-). De Synodale weg moet niet werken als de wereldpolitiek.”
Er was ook veel discussie aan de zijlijn van de afzonderlijke vergaderingen van de Synodale Vergadering. Neemt U ook positieve en constructieve indrukken waar?
“Ik was echt ontroerd om te zien hoeveel jonge mensen ook in het geloof van de Kerk geloven en hoe zij erin leven. Ik werd ontroerd door velen die zeiden dat voor hen de viering van de Eucharistie erg belangrijk is in hun dagelijkse bestaan. Zij misten het feit dat op deze zaterdagochtend de Eucharistie niet werd gevierd, maar alleen een woorddienst werd aangeboden. Ook al waren er zoveel Priesters en Bisschoppen aanwezig. Velen voelden liefde voor de Moederkerk en voor het geloof. Ik wil dat aan niemand ontkennen, ook al kan ik persoonlijk niet veel delen van wat hier is gezegd.
Foto: wiki-publiek domein
