Israël: Endlösung wordt voorbereid

Leestijd: 4 minuten

Donderdag 15 mei 2025 – 07:11 uur – Bron: Redactie Wereld/Toon Danhieux – Beeld: MB

 

O P I N I E 

door

Toon Danhieux

-Brussel- Terwijl Gaza onder vuur ligt en het dodental stijgt, blijft het Westen grotendeels zwijgen. Acteurs, diplomaten en religieuze leiders roepen op tot actie, maar worden vaak genegeerd.

Na anderhalf jaar oorlog, waarbij tienduizenden Palestijnen zijn omgekomen en Israël de oorlogsmisdaden aaneen rijgt, lanceert Benjamin Netanyahu een nieuw Israëlisch offensief in Gaza.

Dat houdt een volledige bezetting van het Palestijnse gebied in, en het bijeen proppen van alle Gazanen in steeds kleinere stukjes van de verwoeste strook. Dan volgen nog zwaardere bombardementen en ‘zuiveringen’ waarbij de laatst overgebleven gebouwen plat gaan.

Voor de 2,2 miljoen inwoners van Gaza, die al maanden de Apocalyps beleven, wordt het nóg verschrikkelijker. Het valt moeilijk te ontkennen dat het doel van Netanyahu’s extreemrechtse coalitie iets anders is dan een soort ‘Endlösung’. Dit door Gaza onbewoonbaar te maken en de Palestijnen van hun land te verdrijven en een stevig begin van uitvoering te geven aan Trumps waanzinnig misdadige ‘Rivieraplan’.

Juliet Stevenson noemt situatie in Gaza “meest extreme humanitaire ramp van onze tijd”

Nadat plannen om de Gazanen naar Egypte of Jordanië te verhuizen door die landen resoluut werden afgewezen, lekte onlangs uit dat Israël, het VK en de VS nu Somaliland op het oog hebben, dat niet echt door de Somali’s maar eigenlijk door de Britten wordt bestuurd. De VS, onder leiding van Trump, steunen voluit de genocide en uitdrijving die Netanyahu tot het uiterste verder zet, vooral om daarmee zijn eigen politieke vel te redden.

“Het is catastrofaal”

De Britse actrice Juliet Stevenson noemt de situatie in Gaza “de meest extreme humanitaire ramp van onze tijd”. Sinds oktober 2023 zijn meer dan 51.000 Palestijnen gedood en meer dan 116.000 gewond geraakt door Israëlische aanvallen. Stevenson beschuldigt het Westen van “een soort wereldwijd sadisme” door passief toe te kijken terwijl Gaza wordt verwoest.

“De wereld, grotendeels … het VK, de VS, een groot deel van Europa, kijkt gewoon toe en wendt zich af.” Zij uit ook kritiek op de Britse regering vanwege de aanhoudende export van onderdelen voor F-35 gevechtsvliegtuigen naar Israël, ondanks de rol van deze vliegtuigen in de bombardementen op Gaza.

“Ik wil niet naar de gevangenis, maar ik zal niet stoppen met demonstreren en praten over Gaza”

Stevenson beschrijft de situatie als “catastrofaal” en benadrukt dat de mate van menselijk lijden ongekend is. Ze wijst op de bombardementen, branden, hongersnood, ziekten en de vernietiging van ziekenhuizen en infrastructuur. Volgens haar is het onbegrijpelijk dat de wereld dit laat gebeuren zonder in te grijpen.

“Wat moet er gebeuren voordat mensen dit zien als de meest extreme humanitaire ramp van onze tijd en opstaan om dit te stoppen?”

Vrijheid van meningsuiting onder druk

Naast de situatie in Gaza maakt Stevenson zich zorgen over de inperking van burgerlijke vrijheden in het VK. Ze verwijst naar een vreedzame demonstratie in Londen op 18 januari, waar demonstranten, waaronder zijzelf, werden gearresteerd of ondervraagd door de politie. Ze vreest dat het recht op vrije meningsuiting in gevaar is. “Ik wil niet naar de gevangenis, maar ik zal niet stoppen. Ik zal blijven demonstreren en praten over Gaza en Palestina.”

“Morele stilte van het Westen”

De Financial Times bekritiseert in een hoofdartikel de westerse regeringen voor hun gebrek aan actie tegen Israëls offensief in Gaza. Ze wijzen op de blokkade van hulp, stijgende kindersterfte en de vernietiging van infrastructuur. Volgens de krant zouden de VS en Europese bondgenoten veel meer moeten doen om Israël te beteugelen.

Voor zijn overlijden op 21 april 2025, sprak Paus Franciscus, een andere uitzondering, zich uit tegen het geweld in Gaza en riep op tot een onmiddellijk staakt-het-vuren. Een van zijn laatste wensen was dat zijn pausmobiel zou worden omgebouwd tot een mobiele kliniek voor kinderen in Gaza, als symbool van solidariteit en mededogen.

Jeremy Salt schrijft in de Palestine Chronicle over de stilte van westerse regeringen en media over de genocide in Gaza, terwijl degenen die zich uitspreken worden aangepakt. Hij benadrukt dat het dragen van een keffiyeh of Palestijnse sjaal een teken is van verzet tegen genocide, maar dat westerse regeringen en media degenen beschermen die verantwoordelijk zijn voor de genocide, terwijl het verzet wordt aangevallen.

De roep om ‘actie’?

De situatie in Gaza blijft verslechteren, met duizenden doden, verwoeste infrastructuur en een gebrek aan basisvoorzieningen. Terwijl sommige stemmen zich uitspreken tegen het geweld en de onverschilligheid, blijft de internationale gemeenschap grotendeels zwijgen.

Israël mag vrolijk meedoen aan het Eurosongfestival want “het muziekfestival is een verbindend gebeuren” (!?) zegt EBU, De Europese Radio Unie die dit jaar het event in Basel organiseert. “Rusland werd onmiddellijk uitgesloten na de inval in Oekraïne, maar Israël mag ondanks de genocide tegen de Palestijnen gewoon blijven meedoen”, zei Geri Mueller, voorzitter van de Zwitsers-Palestijnse solidariteitsorganisatie.

Netanyahu bakt het steeds bruiner waardoor zelfs Bart De Wever, die Israël twee jaar geleden nog ‘De kant van het licht’ noemde, zich – na anderhalf jaar! – genoodzaakt ziet om te praten over een “mogelijke erkenning van de Palestijnse staat”. Wellicht rekent hij er op dat de MR, die nog meer zionisten onder hun kiezers telt dan N-VA, een consensus hierover in de schoot van de regering vakkundig keldert.

Bovendien zitten in het ‘Vredesplan Macron’ – waarbij De Wever zich wil aansluiten – allerlei nog onbekende voorwaarden die de erkenning van Palestina als staat wellicht naar sint-juttemis opschuiven, maar wel voor een cosmetisch moreel engagement van Europa kan zorgen.

Intussen gaat de ‘Endlösung’ in Gaza straks van start, zonder dat er diplomatieke of economische sancties zijn of gepland worden vanuit Europa of VS. Wanneer de Europese politiek er ooit uit geraakt, zal het misschien allemaal ‘voorbij’ zijn. Da’s ongetwijfeld de stille hoop van menig rechtse regeringsleider in het Westen.