Martin Bormann (zoon van). Van Hitlerjongen tot priester

Zelfmoord

Als tiener was de jonge Bormann lid van de ‘Hitler Jugend’, zoals de meeste Duitse jongens, waar zij zwaar door de Nazi propaganda en waanideeën werden geïndoctrineerd. Na de bekendmaking van Hitler’s dood, keken de Hitlerjongens, die aan het eind van de oorlog gekazerneerd waren, elkaar somber en soms huilend aan. Alles was voorbij.  Tal van Hitlerjongens liepen de kazerne uit, een veld op of de bossen in, om daar de loop van een revolver in hun mond te steken of tegen de slaap van hun hoofd te plaatsen, om daarna zelfmoord te plegen.

Zelfdoding was, in de ogen van Nazi’s, de hoogst eervolle dood om hun grote leider te volgen. Soldaten, officieren en ook jonge knapen, brachten zich bij duizenden, om het leven uit loyaliteit tegenover hun Führer en het Derde Rijk.

Martin junior en zijn beste kameraad keken elkaar die dag aan. Ook zij dachten een moment aan zelfmoord, zoals vele van hun kameraden. Toen schudden zij beiden het hoofd, gooiden hun wapen weg en liepen samen het kazernegebouw uit. Zij besloten verder te leven in een ongewis Duitsland. Lees verder onder de foto>

Seminarie

Bormann jr. besloot te kiezen voor leven, die dag, maar de Nazi-indoctrinatie van zich af te schudden, stapje voor stapje. Zo werd hij van fanatiek Nazi een fervent anti-fascist. Uiteindelijk besloot Bormann junior om een seminarie te bezoeken en werd priester. Net als hij, maakten vele anderen dezelfde stap — oudere Duitsers, geboren in de jaren 1930 en 1940 werden de meest fanatieke strijders tegen het Nazisme, die men maar kan vinden. Zij bouwden het nieuwe Duitsland weer op. Gods wegen zijn ondoorgrondelijk.