Hij kreeg de naam Rogier toen hij intrad bij de kapucijnen, zijn broer Cor achterna. Hij is altijd creatief en speels geweest, ook in de verhalen van zijn vormingsjaren. Na zijn priesterwijding in 1957 werd hij predikant. Dat heeft hij met bravoure gedaan. Het waren de jaren van veertigurengebed en parochieretraites. Dat was ineens afgelopen na het Vaticaans Concilie,de secularisatie nam toe, ook de vrouwen waren buitenshuis gaan werken en het huisbezoek werd niet meer op prijs gesteld. Hij gaf nog godsdienstles, maar kon geen orde houden, hij was te chaotisch. Hij werd legeraalmoezenier, van 1965 – 1985, voornamelijk in Seedorf. Hij leefde altijd aan de rand van de kerk en van de kapucijnengemeenschap, en wel met veel uitstraling. Hij ging wonen in een kapucijnenhuis in Nederweert. Uit die tijd stamt zijn vriendschap met de even creatieve Miep Noy. Hij meldde zich aan als pastor bij de gevangenis en ziekenhuis van Weert, maar hij was niet in staat om zich te persen in een keurslijf van regels. Zijn hart lag bij het contact met mensen en het geloof uitbundig vieren. Honderden jongeren heeft hij begeleid, vaak tot de dood toe. Zijn onorthodoxe liturgieën waren de oorzaak van voortdurende ruzies met pastoors en de Limburgse bisschop die hem uiteindelijk de toegang tot alle kerken in het bisdom ontzegde. Dat was een klap en een zware teleurstelling. Duizenden handtekeningen wezen de bisschop op de feestelijke kerstvieringen op het dorpsplein en op de camping, voor tienduizenden mensen. Maar hij moest weer zijn bakens verzetten. Hij werd trekker van de S.P. van Jan Marijnissen in Weert. Op vrijdag en zaterdag was hij portier in het kapucijnenklooster in Den Bosch en mensen genoten van de ontvangst die hij de bezoekers bereidde. Hij genoot ook van zijn tuin.
De laatste jaren ging het langzaamaan moeilijker. Hij begon zijn geheugen te verliezen in een langzaam, slepend proces. Hij had meer zorg nodig, en Miep moederde een soms chagrijnige Rogier. Uiteindelijk, in 2019, ging het niet meer, en Miep moest de zorg uit handen geven, en minder dan een jaar later moest zij en moesten de kapucijnen hem helemaal uit handen geven. Moge hij rusten in vrede.
Rogier ‘t Hoen, minderbroeder kapucijn
Geboren:4 oktober 1928 te ‘s-Gravenhage
Kapucijn vanaf:1949
Gestorven:5 april 2020 te Nederweert
Begraven:9 april op de Gedenkplaats van de kapucijnen te Velp