“Ik ben diep bedroefd en vraag om vergiffenis”
“Ik ben diep bedroefd en vraag om vergiffenis”, zei de de Paus tijdens een bijeenkomst van enkele duizenden afgevaardigden van de inheemse volkeren in Maskwacis, in het westen van Canada.
De Paus sprak er niet omheen en gebruikte duidelijke taal. Zo noemde hij de omgang met de inheemse volkeren een ‘verwoestende vergissing’ en erkende de verantwoordelijkheid van de Rooms-Katholieke kerk in een systeem waarin “kinderen fysiek, verbaal, geestelijk en spiritueel misbruik hebben ondergaan”. De excuses van de Paus werden met een bescheiden applaus aangenomen. Maar ook met de wetenschap dat het de goedkoopste manier van excuses aanbieden is, het kost, buiten de reis om, niets. Het zal nu aan de Canadese bisdommen liggen welk vervolg de Pausreis krijgt. De hoop in Canada is dat overheid en kerk samen op de een of andere manier de inheemse volkeren tegemoet komen, daar lijkt het echter niet op en dat devalueert het Pausbezoek tot een schrale troost.
Het vermoeden bestaat dat tussen 150.000 en 200.000 inheemse kinderen verbleven, meestal gedwongen, in Rooms-Katholieke internaten en weeshuizen. De scholen werkten als heropvoedingskampen, met als vooropgezet doel de inheemse kinderen te assimileren aan de blanke, ‘Christelijke’ normen en waarden. De inheemse kinderen mochten hun moedertaal niet meer spreken, leefden volledig geïsoleerd van hun familie en cultuur en ondervonden op grote schaal fysieke mishandeling en seksueel misbruik.
