Leestijd: 2 minuten

Het Trump-tijdperk zorgt er ook voor dat Amerikaanse Katholieken verdeeld zijn over de leer. Maar er is nauwelijks tijd om aan zelfreflectie te doen. Omdat zij onder de nieuwe regering snel weer politiek bekwaam moeten worden.

🔊 Lees voor -Washington- Aan het begin van het presidentschap van Biden had het conservatieve Amerikaanse Katholicisme te maken met een oorlog op twee fronten.

Er zijn de erfenissen van de Trump-jaren. Was en is er geen alternatief voor het ontwrichtende politieke idee van de 45e president gezien de culturele hegemonie van het progressieve establishment? Of was de bijkomende schade te groot voor de Amerikaanse democratie, ondanks onbetwiste prestaties op het gebied van bijvoorbeeld de bescherming van het leven? Lang niet alle katholieken, voor wie het recht op leven van de ongeborenen of de bescherming van religieuze vrijheid in het licht van de ongebreidelde “annuleringscultuur” iets betekende, zagen in Trump de Messias. Zijn karakterzwakte en het oncontroleerbare gevaar van zijn populisme voor de democratische processen in het land waren voor hen te duidelijk.

Briljante geesten zoals de advocaat Robert George of de publicist George Weigel maakten daarom geen deel uit van het Trump-team. Anderen, zoals kardinaal Dolan in New York, handelden pragmatischer en probeerden dicht bij Trump te staan ​​- waarschijnlijk ook omdat ze (kerk) politieke verantwoordelijkheid hadden. Dolan rende weg na de “Capitol Riots”. Anderen houden echter zelfs na 6 januari vast aan het Trumpisme – of het nu als een minder kwaad is of uit overtuiging. Het debat dat door de linkse Katholieken is begonnen over hoe de Katholieke steun heeft bijgedragen aan de bestorming van het Capitool, is nog lang niet voorbij. Het verdeelt ook Katholieken die het over leerstellige kwesties wel eens zijn met hun opponenten. Het gesprek tussen de verschillende katholieke stromingen over welke politieke middelen zijn toegestaan ​​om doelen te bereiken die belangrijk zijn voor Katholieken, zal nog wel een tijdje doorgaan.

Voorlopig zullen behoudende Amerikaanse Katholieken hun ‘wonden likken’ en teren op de ‘zegeningen’ die Trump (hen) bracht, terwijl progressief Katholieke Amerika niet kan wachten om alles wat aan de vorige president herinnert weg te ‘poetsen’. Toch zullen beide partijen op termijn weer tot elkaar moeten vinden. In een land waar dagelijks meer-en-meer mensen het geloof ‘vaarwel’ zeggen, is respect en eenheid belangrijker dan ooit tevoren, om een stempel op de politiek te kunnen drukken.

 Fawaz Al-Saïde is socioloog en gastcommentator bij MariaBode