Portret: Wie is Kardinaal Robert Sarah

Leestijd: 2 minuten🔊 Lees voor Als opvolger van de martelaarbisschop Raymond-Maria Tchidimbo werd Robert Sarah op 34-jarige leeftijd de jongste Aartsbisschop van de wereldkerk in 1979. De dictator Sékou Touré regeerde in Guinee, de jonge geestelijke beleefde de laatste fase van deze verschrikkelijke tijd als herder in de katholieke Kerk – en had altijd zijn voorganger in gedachten, die bijna negen jaar van zijn leven in de gevangenis doorbracht.

Robert Sarah vond het Priesterschap in andere omstandigheden dan de beschutte geestelijken en theologen in het Westen, wier slechtste ervaring in hun jonge leven misschien een kleine intrige op het seminarie was. De vraag naar God is altijd heel radicaal geweest voor Sarah.

Aan Paus Franciscus in absolute trouw verbonden

Kardinaal Robert Sarah presenteert zijn nieuwe boek in de Abdij van Weltenburg. Net als de aanwezige gelovigen maakt ook hij zich grote zorgen over de Moederkerk. Maar Sarah waarschuwt niet alleen – hij wil ook hoop geven.

Sarah is niet alleen een spiritueel die Paus Emeritus Benedictus waardeert en omgekeerd, maar ook een oprechte man. Zijn Vaticaanse ‘carrière’ begon in 2001, hij werd secretaris van de ‘Propaganda Fide’ missiecongregatie, vervolgens in 2010 voorzitter van de ‘Cor unum’ raad en Kardinaal. Onder Paus Johannes Paulus II en Benedictus XVI voelde hij zich geestelijk, als een vis in het water, helemaal thuis in Rome. Maar met zijn benoeming tot Prefect van de Congregatie voor de Eredienst door Paus Franciscus begon een zekere vervreemding met de nieuwe koers van de nieuwe Pontifex.

Franciscus heeft groot respect voor Sarah’s charisma en de Kardinaal uit Guinee is absoluut loyaal aan de huidige Paus. In zijn toespraken tijdens het Synodale proces inzake huwelijk en gezin nam hij echter de kritische kant van de Afrikaanse Bisschoppen aan.

In 2016 initieerde hij in zijn eentje een hervorming van de liturgische hervorming – en werd teruggefloten door het Vaticaan; In 2017 zelfs door de Paus in een persoonlijk onderhoud, toen Sarah, als de Prefect die de leiding had, een restrictieve uitleg van het Pauselijke motu proprio wilde voorstellen om liturgische teksten in de nationale talen te formuleren.

Uitgegleden op het Vaticaanse parket

Sinds deze afgang heeft Sarah zich wat meer teruggetrokken en steekt hij meer tijd in het schrijven van beschouwingen en boeken. Het laatste over Priesterschap en Celibaat bleek een mega-flop, omdat Benedictus XVI op het laatste moment zijn co-auteurschap introk onder druk van de secundaire Curie in Santa Marta. Sarah faalde vanwege de interne en ongeschreven ‘huisregels’ op het Vaticaanse parket, dat een beetje gladder is geworden met twee Pausen.