Robin heeft al enkele jaren een conflict met de Sociale Dienst over zijn bijstandstuitkering. Volgens hen heeft hij gefraudeerd, de zogenoemde inlichtingenplicht geschonden en daarom onterecht geld van de gemeente gekregen. Door het conflict is ook zijn schuldhulpregeling stopgezet. Volgens Robin zijn de aantijgingen van de gemeente onjuist en heeft hij bovendien e-mails die zijn gelijk kunnen aantonen. De Monitor volgt Robin in zijn strijd voor een betere en schuldenvrije toekomst. Inmiddels wonen Robin en zijn vrouw overal en nergens, staan niet meer ingeschreven in de Basisregistratie Personen en hebben een schuld van een ton. Een situatie waaraan zij zich nog maar moeilijk kunnen ontworstelen. Robin: “Onze levens zijn verwoest, dit is buitenproportioneel.” Fraude mag niet lonen, maar sommige bijstandsgerechtigden worden hard aangepakt. Ook als er sprake is van een “foutje” of te laat gestuurde informatie. De Monitor onderzoekt of gemeenten niet te streng zijn voor bijstandsfraudeurs? Sinds de invoering van de Participatiewet moeten bijstandsgerechtigden de gemeente over alles informeren wat van invloed kan zijn op hun uitkering, de zogenoemde inlichtingenplicht. Maar dat gaat ook wel eens mis: mensen vergeten te melden dat ze een harde schijf verkocht hebben via Marktplaats of een en-ofrekening hebben met hun hoogbejaarde moeder. Dan kan je beticht worden van fraude, ook al is er geen opzet in het spel. Met alle gevolgen van dien voor uitkering én schuldhulpverlening. Schiet de jacht op fraudeurs hiermee niet haar doel voorbij en zijn gemeenten niet te streng voor vaak toch al kwetsbare burgers?