2021 werd getekend door passiviteit van de internationale gemeenschap bij conflicten in de wereld, concludeert Amnesty International in zijn jaarrapport ‘The State of the World’s Human Rights’.
De mensenrechtenorganisatie stelt onder meer vast dat bij de bestrijding van de coronapandemie rijke landen en grote farmaciebedrijven vooral uit eigenbelang hebben gehandeld. De armere landen hebben daarvoor de prijs betaald.
Ook constateert Amnesty dat de vrijheid van meningsuiting verder onder druk is komen te staan, en dat in conflicten in Afghanistan, Burkina Faso, Ethiopië, Israël, Palestina, Libië, Myanmar en Jemen de strijdende partijen zich schuldig hebben gemaakt aan schendingen van internationale mensenrechten en het oorlogsrecht. Hierdoor raakten in 2021 miljoenen mensen ontheemd, werden duizenden gedood en werden honderden het slachtoffer van seksueel geweld. Gezondheidszorgsystemen en economieën die al kwetsbaar waren, kwamen aan de rand van de afgrond te staan.
‘De passiviteit van multilaterale instellingen hielp de weg vrij te maken voor de Russische invasie in Oekraïne’
Amnesty hekelt het wereldwijde falen in de aanpak van deze conflicten die tot instabiliteit en enorme verwoesting hebben geleid. ‘De ineffectiviteit van het internationale optreden in deze crises was het meest zichtbaar in de machteloosheid van de VN-Veiligheidsraad’, zegt de organisatie.
De VN greep niet in in Myanmar of in Afghanistan, noch in Syrië. ‘Deze passiviteit, de voortdurende terughoudendheid van multilaterale instellingen en het feit dat machtige staten geen verantwoording afleggen over hun daden, hielpen de weg vrij te maken voor de Russische invasie in Oekraïne, die een flagrante schending van het internationaal recht inhoudt.’
‘Zelden kwam er de nodige internationale reactie, zelden kwam er gerechtigheid of werden mensen ter verantwoording geroepen’, zegt Agnes Callamard, secretaris-generaal van Amnesty International in een reactie op het jaarrapport.
‘In plaats daarvan breidden conflicten uit. Nieuwe strijdtonelen dienden zich aan. Nieuwe wapens werden getest. De wereldwijde stabiliteit kwam in gevaar.’
Vaccinatie-nationalisme
Amnesty International spreekt van “valse beloftes” van rijke landen en farmaceutische multinationals om de coronapandemie op een manier aan te pakken die voor iedereen eerlijk was geweest. ‘Deze staten en bedrijven hebben de wereldwijde ongelijkheid juist vergroot.’
De snelle ontwikkeling van vaccins bood aanvankelijk de hoop dat er een rap einde aan de pandemie zou kunnen worden gemaakt. Maar ondanks voldoende productie van vaccins, was eind 2021 nog geen 4 procent van de mensen in arme landen volledig gevaccineerd.
‘Dat de internationale gemeenschap geen antwoord had op de pandemie, zorgde ook voor meer conflicten en onrechtvaardigheid’, zegt Callamard. ‘De armoede groeide, evenals de voedseltekorten, en regeringen misbruikten de pandemie om afwijkende meningen en protesten te onderdrukken. Dit werd allemaal versterkt door het vaccin-nationalisme en de hebzucht van de rijke landen.’
Vrijheden beknot
In 2021 zag Amnesty ook een groeiende, wereldwijde trend om onafhankelijke en kritische stemmen het zwijgen op te leggen.
Zo namen zeker 67 landen nieuwe wetten aan om de vrijheid van meningsuiting, vereniging en vergadering te beperken. Onder meer in de Verenigde Staten werden meer dan tachtig wetsvoorstellen ingediend om de vrijheid van vergadering in te perken.
Daarnaast werden ook meer digitale technologieën benut. Rusland zette gezichtsherkenning in om vreedzame demonstranten massaal op te pakken. In China bevalen de autoriteiten internetproviders om de toegang te blokkeren tot websites die ‘de nationale veiligheid in gevaar brengen’, en blokkeerden ze apps waarop werd gediscussieerd over controversiële onderwerpen zoals de Oeigoerse bevolking en Hongkong.
In landen als Cuba, Eswatini (Swaziland), Iran, Myanmar, Niger, Senegal, Zuid-Soedan en Soedan nam de overheid haar toevlucht tot het platleggen of verstoren van het internet. Hierdoor konden mensen geen informatie over onregelmatigheden delen of zich organiseren tot verzet.
Amnesty noemt ook het Pegasus Project, een samenwerking tussen meer dan tachtig journalisten, met de technische ondersteuning van Amnesty International. Hiermee kon worden onthuld dat spyware van de Israëlische NSO Groep was gebruikt tegen staatshoofden, activisten en journalisten in Azerbeidzjan, België, Hongarije, Marokko, Rwanda en Saoedi-Arabië.
De organisatie vermeldt ook expliciet enkele in het oog springende opstanden die vorig jaar plaatsvonden. Demonstranten in Colombia gingen bijvoorbeeld de straat op tegen belastingverhoging en protesteerden over het feit dat mensen met moeite hun gezinnen konden onderhouden als gevolg van de pandemie. In Rusland hield de oppositie bijeenkomsten, ondanks het gevaar te worden opgepakt en vervolgd.
‘Het tastbare en aanhoudende verzet van volksbewegingen in de hele wereld is een baken van hoop.’
Indiase boeren protesteerden tegen nieuwe wetten die hun broodwinning in gevaar zouden brengen, en jonge en inheemse activisten over de hele wereld kwamen de straten op omdat leiders het laten afweten bij de aanpak van de klimaatcrisis.
Verder voerden ook maatschappelijke organisaties actie voor de erkenning van het recht op een duurzaam leefmilieu, of tegen multinationals vanwege hun medeplichtigheid aan dwangarbeid. ‘Het tastbare en aanhoudende verzet van volksbewegingen in de hele wereld is een baken van hoop’, zegt Callamard.
