De kerk is “een beetje vastgelopen in haar morele opvatting”, vooral met betrekking tot de houding ten opzichte van seksualiteit en genderidentiteit. “De kerk heeft een heel rigide imago. Maar de moraal is ook altijd in beweging. De kerk mag niet blijven hangen in een verouderde moraal”, eist de bestsellerauteur van de abdij Münsterschwarzach in het Duitse NederFranken.
Synodale weg
Het hervormingsproces ‘Synodale Weg’ van bisschoppen en leken in Duitsland geeft hem hoop omdat de dingen in beweging zijn, vervolgt hij. “De vernieuwing van de kerk heeft altijd twee polen nodig die parallel moeten lopen: structurele en spirituele vernieuwing. Het synodale pad probeert de structuren te veranderen om een levende kerk te zijn.”
Angst
Achter de afwijzing van sommige conservatieven ten aanzien van hervormingen in de kerk schuilt volgens de religieus vaak “een angst” die “rationeel” moet worden besproken. “Sommigen zien wat er tot nu toe is gebeurd in de kerk als de hoogste vorm van geloof en weigeren elke vorm van hervorming.” Maar geloof betekent ook altijd “op weg gaan en soms andere paden inslaan”.
‘Natuurlijk moet de kerk veranderen’, merkt de pater op. “Het leven betekent verandering.” Iedereen die weigert te veranderen “bevriest”, citeert Grün de Zwitserse psychiater C.G. Jung. ‘En de kerk mag niet star worden, maar moet levend blijven en veranderen’, eist de monnik.
Moed niet verliezen
Grün roept teleurgestelde parochianen op de moed niet te verliezen. “Het feit dat de kerk deels is zoals zij nu is, kan worden betreurd. Maar de vraag is: “waar zou ik dankbaar voor kunnen zijn?” Zo is er bijvoorbeeld een rijke liturgische en spirituele traditie. “Ik moet niet alles afhankelijk maken van de kerk als instituut, maar iedereen moet zich afvragen: “hoe leef ik mijn geloof en hoe vind ik mensen bij, en met wie, ik mijn geloof kan verdiepen”, adviseert de benedictijn.
