‘Zo kan ‘t ok allemoal nich meer.’
-ALBERGEN – Het is een primeur voor Casper Pikkemaat. In negatieve zin. Voor het eerst in zijn carrière moet de Pastoor van de Pancratiusparochie een kerk sluiten. Het raakt de Pastoor, het sluiten van de kerk in Albergen, „ik ben hier niet gekomen om kerken te sluiten” zegt hij tegenover DPG-media en Twente TV.
Pikkemaat: „Dit is voor mij de eerste keer dat ik ermee te maken krijg. Natuurlijk zoemden dingen wel rond in parochies waar ik hebt gewerkt. Maar dit is de eerste keer.” Dit wil je niet als Pastoor…
Het is de horror waarmee vroeg of laat iedere Pastoor te maken krijgt. Het sluiten van een kerkgebouw. Helaas zal het de komende jaren tot de vaste Priestertaken gaan behoren. Teruggang in kerkbezoek, vergrijzing, hoge kosten, gebrek aan vrijwilligers en afnemende belangstelling voor de Heilige Sacramenten, om maar eens een paar redenen voor de sluiting van een kerkgebouw te noemen.
De parochie van Pastoor Pikkemaat kent negen locaties, de een vitaler dan de ander. In 2017 werd besloten die vitaliteit van alle locaties onder de loep te nemen. Het kerkbezoek is inmiddels onder de 5 procent gezakt. Voor het kerkgebouw in Albergen (Bisdom Utrecht) is na sluiting belangstelling van een IT bedrijf.
Ja, de kerk van Albergen gaat sluiten. We zijn in onderhandeling over verkoop met de gebroeders Léon en Arjan Lucas van het gelijknamig IT-bedrijf. Er is in Albergen draagvlak voor verkoop aan hen. Zij komen uit het dorp en ze zijn beiden acoliet. Zij willen bepaalde onderdelen behouden.”
„Het besluit over de sluiting is genomen door het parochiebestuur, na een hoorzitting met de parochianen. Als mensen vragen of opmerkingen hebben, wordt dat gehoord. Alles wordt genotuleerd en dat gaat in het dossier. Dat dossier gaat naar de Aartsbisschop, die voor accoord tekent. Uiteindelijk komt van het Bisdom het officiële document dat de kerk onttrokken kan worden aan de eredienst.
„In Albergen zijn de mensen nuchter en staan met beide benen op de grond, men is realistisch. Men heeft het gevoel ‘zo kan ‘t ok allemoal nich meer.’ Maar ook in het Twentse land, waar emoties liever niet geopenbaard worden is er verdriet, zeker bij de oudere generatie, die vaak nog gedoopt werd in ‘hun’ kerk, om na het huwelijk (ook in de kerk) hun kinderen er te laten dopen, zo geeft generatie na generatie elkaar de klink van de kerkdeur in handen, tot nu. Het is voorbij, de kerk gaat op termijn dicht en wordt aan de eredienst onttrokken.
Albergen is een nuchter dorp en kijkt ook naar de toekomst. De parochie is voornemens in de nabije toekomst participatiebijeenkomsten te houden. Daarin gaan we met de gemeenschap in gesprek over wat er nodig is voor de geloofsgemeenschap”, aldus een positieve Pastoor Pikkemaat. Voorwaarts en niet vergeten.
