-Sankt Ottiliën- Hij stond bij velen bekend als de “rock & roll-monnik”. De Benedictijner monnik Notker Wolf is op 83-jarige leeftijd overleden. Als abt-primaat leidde hij meer dan 15 jaar het wel en wee van zijn orde wereldwijd. In de Duitstalige landen behoorde hij, samen met monnik Anselm Grün, tot de bekende TV-persoonlijkheden.
Hij was een man van duidelijke woorden en wilde het hervormingsproces van de Rooms- katholieke kerk in Duitsland tot een permanente hoofdtaak maken. Hij vond dat kerk en rockmuziek “heel goed samengaan”. Notker Wolf, de langjarige abt-priester van de Benedictijnen, is op 83-jarige leeftijd overleden. Zoals het klooster Sankt Ottiliën op internetpagina meedeelt, overleed de monnik woensdag terwijl hij van Italië naar huis reisde.
Notker Wolf: vrolijke vriend van duidelijke woorden
“Het leven voor je hebben is geen puur plezier. Het leven grotendeels achter je hebben is zeker geen pure verschrikking,” zei Notker Wolf bij gelegenheid van zijn 80e verjaardag. Omdat hem herhaaldelijk de vraag werd gesteld: “Waarom kijk je zo blij?”, zei hij: Ik geef toe dat ik ervan hou om dingen tot het uiterste te drijven. En sommige dingen en of mensen die je elke dag tegenkomt, kun je alleen met humor doorstaan. Zijn advies was dan ook: “Lach om het leven en til er niet te zwaar aan.” Lees verder onder de afbeelding>
Rockmuzikant met een elektrische gitaar
Een motto dat hem door een lang leven heeft gesleept. Maar discipline hoorde er ook bij. Wolf vertelde eens aan het Katholieke Nieuwsagentschap KNA dat hij regelmatig ochtendgymnastiek deed. Om vijf uur ‘s ochtends rekte en strekte hij zich een paar minuten. Niet dat hij daar een “onbedwingbaar verlangen” naar had, maar “dit beetje beweging helpt me de hele dag door, ik voel me beter en heb een beter humeur”.
Muziek hield hem ook fit. Hij speelde graag fluit en soms elektrische gitaar. Hij had geen bedenkingen als het om rockmuziek ging, ook al zou hij dit soort muziek niet in een kerkviering spelen, aldus de religieus: “Want in rockmuziek staat de zanger of de gitarist centraal. In de eucharistie hoort Christus centraal te staan.”
Hij beschouwde de eigen synodale weg, die de katholieke kerk in Duitsland is ingeslagen, als de enig juiste. “Naar mijn mening zou zo’n proces alijd door moeten gaan,” zei hij.
1940 in Bad Grönenbach im Allgäu geboren
Als zoon van een kleermaker kwam hij in het oorlogsjaar 1940 ter wereld in Bad Grönenbach in de Allgäu. De familie was katholiek, maar niet streng. Als knaap was hij misdienaar, maar zijn roeping kreeg hij op de huiselijke zolder, schrijft Heidemarie Winter in haar biografie over Notker Wolf. Daar vond de middelbare scholier een boek over de missie. De inhoud boeide hem mateloos. Als missionaris wilde hij uit de geborgenheid van zijn ouderlijk huis en als priester aan zijn “persoonlijke relatie met Jezus Christus” werken.
Als peuter was zijn gezondheid niet al te best. Hij leed aan de Engelse ziekte ( een botaandoening die ontstaat door een tekort aan vitamine D en calcium). De ziekte komt vooral voor bij kinderen in de prille jeugd. De dokter zei tegen zijn moeder dat ze haar zoon kon “afschrijven”. Maar Wolf overwon de ziekte. Met de hulp van de plaatselijke pastoor ging de goede leerling naar het Benedictijnengymnasium in Sankt Ottilien. Na zijn afstuderen in 1961 trad hij toe tot de orde.
Abt van de Benedictijnen in St. Ottilien op 37-jarige leeftijd.
Hij voltooide zijn studie filosofie aan het Pauselijk College van Sant’Anselmo in Rome en studeerde theologie en natuurwetenschappen in München. Hij werd priester gewijd in 1968. Twee jaar later doceerde Wolf natuurfilosofie aan Sant’Anselmo.
Toen er in 1977 een nieuwe aartsabt werd gezocht in Ottilien, werd de 37-jarige gekozen. In zijn nieuwe rol was het belangrijk voor hem om de strenge discipline in het klooster overboord te ‘gooien’ om zo een mensvriendelijke omgeving zonder angst en stress te creëren. De vrijheid en waardigheid van het individu moeten worden gerespecteerd.
Ziekenhuizen gebouwd in Noord-Korea en China
Wolf zei over zichzelf dat hij beslissingen neemt wanneer ze genomen moeten worden. Dit was ook het geval in 2000: na 23 jaar als aartsbisschop in St. Ottilien werd hij door de Benedictijnse orde gekozen tot abt-priester in Rome. Het Sant’ Anselmo klooster in Rome werd het centrum van zijn leven en werk. Tot 2016 was hij de hoogste vertegenwoordiger van de orde met meer dan 23.000 mannelijke en vrouwelijke leden wereldwijd.
Ook al wilde hij nooit bouwen, toch werd dit een belangrijk onderdeel van zijn werk. Daartoe reisde hij elk jaar 300.000 kilometer over de hele wereld om confraters te bezoeken. Hij reisde zelfs naar Noord-Korea en China. In beide landen wist hij ziekenhuizen op te zetten. Soms kreeg hij vreemd eten voorgeschoteld. Hij bestelde geen hond meer, zelfs geen slang, grijnsde hij: “Die kunnen vreselijk taai zijn.”
Groot voorstander van de synodale weg in de Duitse kerk
Wolf sprak meerdere talen vloeiend. De lockdown tijdens de coronapandemie gaf de populaire spreker meer vrije tijd door het wegvallen van lezingen en paneldiscussies in zalen in het land. Hij gebruikte deze tijd om op 80-jarige leeftijd Arabisch te leren. Hij beschouwde de eigen synodale weg, die de katholieke kerk in Duitsland is ingeslagen, als de enig juiste. “Naar mijn mening zou zo’n proces structureel en permanent moeten zijn,” zei hij. Moge hij rusten in vrede.
