Van misdienaar naar bisschop
-Groningen-Leeuwarden- Vandaag is R.(Ronald) G.W. Cornelissen benoemd tot bisschop van Groningen-Leeuwarden. De presentatie vond plaats in de St. Jozefkathedraal te Groningen.
Afgelopen maandag had Cornelissen een gesprek met de nuntius (ambassadeur van de Paus). Daar kwam de prangende vraag op tafel: de Paus wil u benoemen tot nieuwe bisschop voor Noord-Nederland, wilt u dat? Na een korte bedenktijd was het antwoord volmondig, ja.
Wie Cornelissen voor het eerst ziet, ziet een innemende, goedlachse bourgondiër. Hij is er zich van bewust dat hij een grote lap grond krijgt als bisdom, met weinig katholieken, maar wel trouwe kerkgangers. Hij is zoals hij zelf zegt, optimist in hart en nieren. Voor hem geldt: “Het glas is half vol en niet half leeg”. Hij is opgegroeid met het Achterhoeks dialect, dat net als het Gronings en Drents tot het Nedersaksisch behoort, dat maakt communiceren al een stuk gemakkelijker. Hij noemt zichzelf in het persgesprek een eenvoudige jongen en wil dat ook graag blijven, dat is een eigenschap waarmee je in het Noorden kunt scoren.
Levensloop
Ronald Cornelissen kwam ter wereld in Gaanderen in de Achterhoek in 1964. Als jochie speelde hij al kerkmissen na met een handdoek om zijn schouders gespeld, bij gebrek aan een kazuifel. Een pepermuntje of tuc-koekje diende als hostie. De roeping om pastoor te worden liet Ronald Cornelissen nooit meer los. Terwijl hij niet eens zo vroom was. Als kind wilde hij graag een hond, maar omdat de ouders bang waren dat die achter de kippen aan zou gaan, kreeg hij een geit en was daar ook gelukkig mee.
Hij werd na de voltooiing van de priesteropleiding in 1996 benoemd in de parochies van Noordoost Salland (parochies van De Belte, Dedemsvaart, Hardenberg en Slagharen). Op 19 oktober 1996 ontving hij de priesterwijding en vanaf dat moment was hij als priester werkzaam in deze parochies. Op 1 februari 2001 werd Cornelissen benoemd tot pastoor van de parochies in Beuningen, De Lutte, Denekamp en Noord Deurningen. Vanaf 2004 was hij pastoor van het parochieverband Lumen Christi Noordoost Twente. Daarna volgde zijn benoeming in zijn huidige parochies.
Cornelissen was sinds 2 februari 2009 vicaris van het vicariaat Deventer en maakte deel uit van de grote bisdomstaf van het Aartsbisdom Utrecht. De Utrechtse bisdomstaf wenst hem “van harte Gods rijkste zegen” toe in de vervulling van zijn bisschopsambt, in het besef dat deze heugelijke benoeming voor het bisdom Groningen-Leeuwarden tegelijk een grote aderlating betekent voor het Aartsbisdom Utrecht.
Cornelissen is behalve vicaris van het vicariaat Deventer ook voorzitter van de diocesane werkgroep bedevaarten. Hij was in de afgelopen jaren diverse malen hoofdaalmoezenier van diocesane bedevaarten, onder meer van de driejaarlijkse bisdombedevaart naar Lourdes. Tevens was hij vele jaren bisschoppelijk vicaris voor het huwelijks- en gezinspastoraat. Daarnaast is hij pastoor van drie parochies: de samenwerkende parochies Heilig Kruis en H. Lebuinus en de St. Marcellinusparochie. In een interview bij gelegenheid van zijn 25-jarig priesterjubileum in 2021 gaf hij als raad aan jonge priesters: “Vasthouden aan je geloof, aan Christus als baken. Jezelf voeden met Christus in de Eucharistie. Je gebedsleven is zo belangrijk. De kerk bestaat al 2.000 jaar en kende veel moeilijke momenten en zwarte bladzijden. De omgeving verandert, maar de kern van ons geloof blijft hetzelfde. En vooral: optimistisch blijven, ondanks alle veranderingen.” Vooruit met de geit, aldus geitenliefhebber en nieuwe bisschop Cornelissen.
Politiek
Waar veel bisschoppen politieke uitspraken mijden als de bekende pest, lijkt Cornelissen een ander pad te kiezen. Toen in zijn parochie een Iraans gezin dreigde te worden uitgezet en voor hun leven moest worden gevreesd, kwam hij met anderen in actie en kreeg het voor elkaar om het gezin te redden. De familie heeft nu een verblijfsstatus.
Op de vraag of hij blijft in het bisdom is het antwoord overduidelijk, ja. “Ik ben niet gekomen voor een fusie”. Hij verheugt zich over zijn kennismaking met het bisdom. Geheel onbekend is hij er niet. Een van zijn vorige parochies, Slagharen, grensde letterlijk aan het bisdom Groningen-Leeuwarden. In de stad Groningen ging hij zelfs voor in een huwelijksviering van een oud parochiaan.
Cornelissen steekt zijn bewondering voor Paus Franciscus niet onder stoelen of banken. “Toen de wijlen Paus op Witte Donderdag een gevangenis bezocht en gevangenen de voeten waste, kreeg ik kippenvel”. Het door Paus Franciscus ingeslagen Synodale Pad is ook het zijne. Verbinden, mensen bij elkaar brengen, een inclusieve kerk en elkaar opzoeken, ook de andere kerken.
Ook de woord-en communieviering is hem een lief ding waard. Juist in een groot bisdom met weinig priesters zijn pastoraal werkers onmisbaar voor de verspreiding van het Evangelie en het uitdelen van de communie.
Cornelissen is een optimist. Tien jaar geleden dacht hij wel eens “wie doe het licht uit in de laatste kerk”, maar hij ziet sinds corona een verandering. De jeugd raakt weer belangstellend in de kerk, het kerkbezoek neemt weer langzaam toe, daar wel aan toevoegend dat die ontwikkeling ook om aandacht en begeleiding vraagt.
De nieuwe bisschop van Noord-Nederland wil een gewone jongèn zijn en blijven, positief, goedlachs en nuchter. Precies wat het Noorden nodig heeft. De eerste reacties zijn dan ook her en der uitermate positief. Paus Leo lijkt zijn werk meer dan goed te hebben gedaan.
Over de datum van de bisschopswijding is nog geen mededeling gedaan, maar de verwachting is medio september.
