-Venlo- Zaterdag overleed op 84-jarige leeftijd Theo Peters. Hij kwam als jong Priester vanuit Sevenum naar Venlo. In de daaropvolgende jaren werd hij er als kapelaan de ‘vader’ van verenigingen en een geliefd Pastoor.
Roeping
Peters roeping voor het Priesterschap was zeker niet vanzelfsprekend. Zijn vader, bakker van beroep, wilde graag dat zijn zoon hem op zou volgen. Maar Peters junior koos voor een opleiding op Seminarie Rolduc. Niet zozeer uit overtuiging, maar omdat hij op die manier niet meer in het kerkkoor hoefde te zingen. En dat kwam hem meer dan goed uit, want Peters had daar een enorme hekel aan.
Op Rolduc kreeg Peters zijn uiteindelijke roeping. Zijn Priesterwijding kreeg hij in 1965. Daarna ging hij aan de slag als Kapelaan in de Venlose Heilige Geestparochie. In afwachting van de Kerk die nog gebouwd moest worden, deed Peters als Kapelaan de Heilige Mis in de gymzaal die in het weekend dienst deed als noodkerk.
Concilie
Peters behoorde tot de generatie Venlose priesters die aan de slag ging na het Tweede Vaticaans Concilie, de hervorming van de Kerk eind jaren zestig onder Paus Johannes XXIII. De gelovigen moesten meer inspraak krijgen in de Kerk en de vieringen. Een gedachte die ook Peters omarmde. Maar zoals vele Pastoors kreeg ook Peters vanaf de jaren zeventig te maken met tegenwerking. Onder de nieuwe Bisschop Gijsen ging er weer een conservatieve wind waaien door de Limburgse Kerk.
Vastenactie
Peters sprak zich daar nooit publiekelijk over uit, maar gaf ook niet toe. Zo was actief betrokken bij de Vastenactie Noord-Limburg, de tegenhanger van de vastenactie van Bisschop Gijsen. Als Kapelaan en vanaf 1982 als Pastoor in Venlo-zuid gaf hij zelf invulling aan zijn vieringen, waarbij niet per se de officiële regels, maar wel de mensen de boventoon voerden. Daarmee werd hij een geliefd en bekend Priester. Niet voor niets bleef hij na zijn emeritaat in de wijk wonen en zich betrokken voelen bij de Kerk en de verenigingen daar.
Verenigingsman
In Venlo-oost zal Peters als Priester ook worden herinnerd als verenigingsman. In de wijk in opbouw vond hij het als Kapelaan belangrijk dat er gemeenschapszin ontstond en dus moesten er verenigingen komen. Hij trok van huisdeur aan huisdeur om mensen enthousiast te krijgen voor een koor of kindervakantiewerk en bouwde de twee verenigingen op. Ook was hij de grondlegger van het Kinderkamp Venlo, bedoeld om ervoor te zorgen dat alle kinderen tijdens de zomer op vakantie konden gaan. De meeste van Peters’ verenigingen bestaan vandaag-de-dag nog steeds.
Zelf nam hij in 2021 met veel pijn in zijn hart afscheid van zijn geliefde Venlo. Zijn gezondheid stond het niet langer toe om zelfstandig te wonen en hij dus keerde hij terug naar Sevenum waar hij ging wonen in een verzorgingshuis. Daar overleed hij ook, afgelopen zaterdag.
