Maandag 5 februari 2024 ~ 06:10 uur ~ Bron: Redactie Varia/ANP/Harry Knipschild ~ Beeld: Publiek domein
-Huizen- ‘Mister Candlelight’, Jan van Veen, is na een kort ziekbed op 79-jarige leeftijd overleden. Dat heeft de familie aan het ANP bekendgemaakt. Hij leed aan de ziekte ALS.
Jan van Veen had tussen 1964 en 1970 programma’s bij zeezender Radio Veronica. Ook was hij daar programmaleider. Hij werd bij Veronica binnengehaald door Willem van Kooten, die hem kende uit hun diensttijd. In 1970 verliet Van Veen Veronica. Het programma ‘Candlelight’, door André van Duin schertsend ook wel ‘zwendellight’ genoemd, in een parodie in de ‘Dik voor mekaarshow van de NCRV, trok langs tal van zenders. Eerst de AVRO, Sky en later MAX.
Katholiek
Jan van Veen, op 26 augustus 1944 geboren in Voorburg, was op jeugdige leeftijd niet bepaald idolaat van popmuziek. “Ik geloof dat ik in die tijd niet meer dan één single gekocht heb. ‘Bernadine’ van Pat Boone, met ‘Love letters in the sand’ op de achterkant. Voetballen vond ik veel leuker. Ik speelde onder meer tegen de gebroeders Jan en Hans Vermeulen, later van de Sandy Coast. Zij waren protestant, ik werd katholiek opgevoed. Mijn opa had een katholiek bouwbedrijf. Onze boodschappen deden we in katholieke winkels.
Na mijn schooltijd, op de Mulo en de HBS, wilde ik niets liever dan sportjournalist worden. In 1962 wist ik door te dringen tot ‘Het Binnenhof,’ een katholieke krant op Prinsengracht 42 in Den Haag. Hoofdredacteur Lutz wekte de indruk dat hij wel iets in me zag. Zijn dochter Annemarie zat bij mij op school. Vanwege mijn leeftijd wilde Lutz me niet in dienst nemen. Na niet al te lange tijd zou ik namelijk in dienst moeten. En dan kwam er van mijn opleiding bij de krant weinig terecht. Na mijn diensttijd mocht ik bij hem terugkomen.
Radio
Zoals gezegd, popmuziek bestond nog nauwelijks in de belevingswereld van Jan van Veen. Maar daar kwam snel verandering in. “Al op de eerste dag van mijn diensttijd maakte ik een val. Ernstig was het niet. Maar voor het maken van een foto kwam ik wel in het hospitaal terecht. Binnen de kortste tijd werd ik ‘lopend patiënt’. Luitenant Jansen had een leuke klus voor me. Want luieren hoorde er niet bij.
Het hospitaal beschikte over een stapel grammofoonplaten. Van artiesten als Conny Froboess en Ria Valk. Voor de zieke soldaten was er een soort draadomroep. Die functioneerde al een tijdje niet meer. Het werd mijn job die nieuw leven in te blazen. De omroep (per draad) was uiterst primitief. Er was één pick-up en wat platen. Dat was alles. Geen microfoon, laat staan dat er sprake was van iets als een mengpaneel. Gelukkig maar. Ik zou absoluut niet geweten hebben wat ik voor zo’n microfoon had moeten zeggen. Daar was ik bovendien veel te verlegen voor”.
Begin 1964 ontvingen alle dienstplichtige militairen een schrijven van de overheid. De minister van defensie, Piet de Jong (KVP), maakte het mogelijk vervroegd uit te treden. De soldaten moesten dan schriftelijk motiveren waarom hun aanwezigheid in het leger niet langer noodzakelijk was. Die kans liet Jan van Veen niet lopen. “Weldra hoorde ik dat mijn verzoek gehonoreerd was. Op 28 mei 1964 mocht ik mijn militaire plunje inleveren. Zonder dat ik ervan op de hoogte was had ook Willem van Kooten een dergelijke brief aan het ministerie geschreven. Tot mijn verbazing zwaaide hij eveneens op 28 mei af”. Willem van Kooten werd na zijn diensttijd programmaleider van radio Veronica. Per 1 september 1964 werd Jan, twintig jaar jong, in dienst genomen. Bij Veronica was behoefte aan meer presentatoren.
Op 29 april 2009 werd Jan van Veen koninklijk onderscheiden. Hij werd benoemd tot Lid in de Orde van Oranje Nassau. De onderscheiding werd hem verstrekt omdat hij behoort tot ‘mensen die voor de bijzondere wijze waarop zij aan hun activiteiten inhoud hebben gegeven, waardering en erkenning verdienen vanuit de samenleving’.
